Jan Styka.
Lwów - Rzym
1858 - 1925

Jan Styka (ur. 8 kwietnia 1858 we Lwowie, zm. 11 kwietnia 1925 w Rzymie) - polski malarz.

Był synem Czecha, austriackiego oficera. Studiował w akademii sztuk pięknych we Wiedniu, później w Rzymie, Paryżu, Krakowie (pod kierunkiem Jana Matejki). Po studiach zamieszkał we Lwowie, gdzie miał swoją pracownię. Od 1900 r. zamieszkał w Paryżu, od 1910 we Włoszech (na wyspie Capri).

Malował obrazy historyczne, religijne (np. obraz Chrystusa Króla z kościoła księży pallotynów w Warszawie przy ul. Skaryszewskiej), batalistyczne (w tym w 1894 wraz z Wojciechem Kossakiem znaną Panoramę Racławicką, a także w 1897 panoramę siedmiogrodzką (obraz zwany także Bem - Petöfi), mitologiczne oraz portrety (np. w 1910 portret Ignacego Jana Paderewskiego.

Miał dwóch synów, także artystów malarzy: Tadeusza (1889-1954) i Adama (1890-1959).

 Inne dzieła Jana Styki :

 

 

"Hermes i Afrodyta", olej na płótnie, 133 x 81 cm, własność prywatna
"Oficerowie na koniach", 1898, olej na płótnie, 147,4 x 143,2 cm, własność prywatna
"Pokusy", 1906, olej na płótnie, 143 x 202 cm, własność prywatna

 

 

"Woźnica ze sztabu Bema", olej na płótnie, 90 x 47 cm, własność prywatna
"Kąpiąca sie w morzu", olej na tekturze, 79,5 x 106 cm, własność prywatna
"Hermes i Afrodyta", olej na płótnie, 100,3 x 73 cm, własność prywatna

 

 

"Scena z Quo Vadis-Eunika przed posągiem Petroniusza", 1902, 250 x 196 cm
"U źródła", 1896
"Portret Lwa Tołstoja", olej na kartonie, 65,5 x 57,5 cm, własność prywatna

---